RedEerlijkeHandel.nl

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Importeurs

Re (58): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Reactie van het Daan op "Re (55): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]":

Beste Maria,

Ja, de term Fair Trade is heel erg in. Iedereen loopt ermee weg.
Je bracht me wel op een idee om de Wereldwinkel meer te promoten. Misschien al eerder genoemd, maar dan nog een keer.
Er komen steeds meer Fair Trade gemeentes en Wereldwinkels in zo'n gemeente kunnen optimaal profiteren als ze wat PR doen. Kerstpakketten promotie is een goed begin en kan heel veel good-will en bekendheid opleveren. Stukje in de plaatselijke krant en het kan veel mensen op goede ideeën brengen.
Ga als Wereldwinkel samenwerken met bedrijven in de buurt en je verhoogt de loop naar de winkel en misschien wel de producten in je kerstpakketten :-).
Even verder denkend kunnen Wereldwinkels hun gemeente ook voorstellen om Fair Trade gemeente te worden. Via de krant? Of zet een Facebookpagina op: ik like -naamgemeente- als fairtrade gemeente. Tweets naar de burgemeester?
Mijn advies: doe het zelf! Die promotie en marketing dus :-). Goedkoop, leuk en effectief en verbindt je met je gemeente, de bedrijven en al je (potentiële) klanten.

Groetjes, Daan

 

 

Re (57): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Reactie van Marco Welling op: "Re (55): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]"

Beste Maria,

Ik was juist, anders dan jij als ik je goed begrijp, heel blij met de nuancerende inbreng van de groep voorzitters van een aantal wereldwinkels.
Het is zo gemakkelijk om mensen te beschuldigen en te beschadigen. Voor alle duidelijkheid: ik ken Huub Jansen niet, op geen enkele manier. Uit de eerdere inbreng van "Red-eerlijke-handel" zou ik een heel slecht beeld van hem kunnen krijgen. Gelukkig wordt dat rechtgezet door het gezamenlijke stuk van een aantal voorzitters.
Dat jij nu vraagt wie er wel verantwoordelijk is voor menig debacle mag uiteraard. Maar het kan toch niet zo zijn dat er maar even iemand beschuldigd wordt zolang dat niet aangetoond waar is.

Wat betreft de tussenhandel: jij begint opnieuw over het feit dat dit per definitie kostenverhogend is. Terwijl de groep voorzitters nu juist uitlegt dat er ook sprake kan zijn van kostenbesparing EN dat er extra afzet gecreëerd kan worden. Hetzelfde wat ook ik in eerdere stukken heb proberen uit te leggen. Wat jammer dat jij nu dan tóch weer terug grijpt op dat starre standpunt, zónder in te gaan op dat wat de voorzitters (en ik eerder) proberen uit te leggen.

Wat betreft jouw vraag of overal het 'merk' wereldwinkel zo onbekend aan het worden is: nee, dat herken ik absoluut niet. In mijn omgeving is men over het algemeen wel degelijk op de hoogte van wat wij wereldwinkels doen en dat dat zeer nauw verbonden is met Fair Trade.

Ik hoop van ganse harte dat er meer genuanceerde artikelen gaan verschijnen, zoals dat van de groep voorzitters. Laten we geen modder gooien, maar op basis van feiten en argumenten op een faire wijze met elkaar discussiëren. Dán komen we ergens.

Marco Welling

 

Re (56): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

:lol: Wij Wereldwinkel Woudenberg zijn al meer als 10 jaar geen lid meer van de LVW.
Zijn niet getransformeerd .
Draaien een prima omzet.
Hebben goed contact met de importeurs.
EN...het publiek kent ONS ook als wereldwinkel, met die leuke cadeau's !l
john hanegraaf 

 

 

Re (55): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Reactie van Maria op "Re (54): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]"

Beste mensen,

Bedankt voor uw bijdrage.

Wellicht kunt u beantwoorden wie er dan wel verantwoordelijk is/zijn voor het Cadeaubonnen debacle (is een feit, cijfers zijn duidelijk). Hetzelfde betreft het Fairsupport debacle en het onvolledig en niet tijdig, of zelfs, niet leveren van financiële informatie aangaande fairsupport. Ook hierin zijn de diverse verslagen duidelijk.
Inmiddels zijn ca. 100 wereldwinkels geen lid meer van de LVWW en is er een nieuwe vereniging opgericht.

Als laatste vraag ik u om eens in uw omgeving rond te vragen wie nog weet wat de wereldwinkel is en waar ze voor staan. Ik schrik me een hoedje als ik merk hoe het merk nog maar in kleine kring bekend is. Navraag bij andere wereldwinkels leverde hetzelfde beeld op. Ook in hun kennissen c.q. vriendenkring viel op dat er een geringe bekendheid is. De term fairtrade is algemeen bekend, de connectie met de wereldwinkel veel minder.
Ik zou graag van meer lezers van de site willen weten of dit beeld ook bij hen bestaat. Dan weten we wat er met de budgetten voor marketing moet gebeuren!

Verder gaat u niet in op tussenhandel in zijn algemeenheid, terwijl dit toch een fundamenteel onderdeel is van de discussie. Minder tussenschakels betekent minder kosten, een lagere prijs voor de consument waardoor een hogere afzet gerealiseerd kan worden. Meer inkoop bij de producenten, meer mensen aan het werk tegen een leefbaar loon.
Als we tussenhandel toe gaan staan dan krijgen we vaker net zoiets als met de wierook van fto, ingekocht via een Franse tussenhandelaar, herkomst onduidelijk.

Mooi dat u spreekt over importeurs en de voordelen die men heeft maar u bent zelf geen importeur en doet nu zelf wat u Mira verwijt. Spreken over zaken waar u zelf niet direct mee te maken heeft. Het voordeel voor de een kan een nadeel voor de ander zijn.
Er zijn nog teveel importeurs die schromen (of bang zijn) om zich uit te spreken anders zou dit verhaal wel anders zijn. De lezers zouden nu al kunnen bekijken welke importeurs niet leveren aan het voorraadhuis, dat zijn dan in ieder geval diegene die deze tussenhandel niet accepteren.

Met een vriendelijke groet,
Maria


 

Re (54): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Beste mensen,

Hierbij bieden wij u onze bijdrage aan voor plaatsing op uw site, met daarbij vermelding van onze namen en de wereldwinkels die wij vertegenwoordigen.
Wij hebben deze tekstbijdrage zorgvuldig en samenhangend geformuleerd. Wij verzoeken u tot integrale plaatsing over te gaan. Het is u niet toegestaan enige wijziging in onze tekstbijdrage aan te brengen.

Met vriendelijke groet,
namens de aanbieders,

Roel Klaarhamer

 

de tekstbijdrage:

Red het eerlijke debat

Het is een goede zaak dat mensen zich inzetten voor het redden van eerlijke handel. Daarom willen wij ook graag een bijdrage leveren aan het debat daarover en een kritische noot kraken over de opstelling van het RedEerlijke Handel Team.

Om te beginnen met dit laatste: met grote verbazing hebben wij de recente bijdrage van dit team gelezen waarin Huub Jansen als de grote satan wordt opgevoerd. Er wordt hem van alles in de schoenen geschoven, van het debacle met de cadeaubonnen tot het –misschien wel – verkopen van Wereldwinkels aan commerciële partijen. Voor mensen die weten dat Huub Jansen werknemer is bij het bureau van de LVWW en dus geen bestuurlijke verantwoordelijkheid heeft, al zeker niet bij het toenmalige FairSupport of RSU, zijn dit ongeloofwaardige beschuldigingen. Het wordt zelfs bespottelijk als gesuggereerd wordt (er wordt gefluisterd) dat tegen Huub Jansen een motie van wantrouwen zou worden ingediend. Meerderen van ons waren op de bedoelde zaterdag aanwezig: niemand sprak of fluisterde daar over een dergelijke motie. We hebben er geen probleem mee dat iemand als Huub Jansen kritisch benaderd wordt, maar doe dat alstublieft op een faire manier, met argumenten die hout snijden en niet met oneerlijke beschuldigingen. Red het eerlijke debat!

Het debat lijkt vooral te gaan over de (on)wenselijkheid van tussenhandel in de keten van eerlijke handel en in het bijzonder de rol van het Voorraadhuis hierbij. Belangrijke grief naar het Voorraadhuis is dat deze de importeurs afknijpt door (te) hoge kortingen bij hen te bedingen. Het beeld wordt opgeroepen dat de importeurs min of meer gedwongen zijn met het Voorraadhuis in zee te gaan. Dat is een serieuze misvatting: het staat iedere importeur vrij om wel of geen zaken te doen met het Voorraadhuis. Evenzo staat het iedere importeur vrij om de condities die het Voorraadhuis stelt wel of niet te accepteren. Dat het merendeel van de importeurs wel zaken doet met het Voorraadhuis is dus een vrije en bewuste keuze van hen.

Het is opmerkelijk dat één van de importeurs – Mira – veel ophef maakt over het Voorraadhuis. Opmerkelijk omdat Mira geen zaken doet met het Voorraadhuis en er dus ook niets mee van doen heeft. Prima; hun vrije keuze. Wij hebben dus ook de wierook gewoon rechtstreeks bij Mira ingekocht omdat ze goede producten leveren. Wij snappen er niets van dat Mira – onder verwijzing naar het Voorraadhuis - haar afspraken met de LVWW  niet nakomt. Mira ontzegt haar producenten daarmee moedwillig de toegang tot de grootste groep van Wereldwinkels. Welke eerlijke handel Mira hiermee denkt te redden is ons een raadsel.

De partnerwinkels kopen een deel van hun assortiment in bij het Voorraadhuis. Dat biedt meerdere voordelen: ze bestellen meerdere producten van verschillende importeurs in één keer via internet, de producten worden keurig afgeleverd bij de winkel, er is maar één pakbon en factuur en ja, ze krijgen korting.  Deze is gemiddeld rond de 10 procent, afhankelijk van wat ze bestellen. Dat deze korting verkregen kan worden, en het Voorraadhuis zelf bij de importeurs, is vooral het gevolg van de simpele stelregel dat hogere volumes tot lagere kosten leiden. Diezelfde stelregel geldt bijvoorbeeld ook voor het inkopen van foodproducten bij Fairtrade Original: hoe hoger het volume dat een wereldwinkel inkoopt, hoe hoger de korting, tot wel 18%. Daarnaast biedt het Voorraadhuis nog twee belangrijke voordelen aan de importeurs. Het Voorraadhuis plaatst grote orders bij de importeurs die zij bij hen direct afrekenen. Daarmee komt het voorraadrisico van een belangrijk deel van de afzet van de importeurs bij het Voorraadhuis te liggen. Het tweede voordeel voor de importeurs is dat het Voorraadhuis hen nieuwe afzetmarkten biedt. Van de totale afzet van het Voorraadhuis gaat nu zo’n 25% naar de wereldwinkels en dus 75% naar andere afnemers, waaronder de WAAR-winkels.

Het is een goede zaak om het debat te voeren over eerlijke handel en de toegevoegde waarde daarbij van tussenhandel. Of dat nu een importeur is, het Voorraadhuis, een Wereldwinkel of enige andere vorm van tussenhandel. Ons pleidooi is om dat debat vooral open te voeren, zonder bijbedoelingen, en met zuivere argumenten.

Ruud Lambregts, voorzitter wereldwinkel Gouda

Roel Klaarhamer, voorzitter wereldwinkel De Bilt

John Buitenhuis, voorzitter wereldwinkel Apeldoorn

Kees Verweij, voorzitter wereldwinkel Nieuwegein

Oscar Jansen, voorzitter wereldwinkel Oss

Mart Schouten, voorzitter wereldwinkel Lochem

Rob Spruijt, voorzitter wereldwinkel Rotterdam Centrum en wereldwinkel Rotterdam Vreewijk

 

 

Re (53): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Aan de soap rond de LVWW is een nieuw hoofdstuk toegevoegd.

Een meerderheid van de importeurs heeft naar verluidt Huub Jansen een petitie gestuurd waarin ze een aantal 'eisen' naar voren brengen, waaronder ook het stopzetten van de huidige erkenningsprocedures en de betalingseisen voor importeurs. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat Huub Jansen op de vraag of hij nu ook -in navolging op Mira International- die importeurs zal schorsen, antwoordde dat hij dat zeker zal doen. De schorsing van Mira International ongedaan maken is dus voor hem geen alternatief. De consequentie hiervan zal zijn dat Wereldwinkels alleen nog producten van de RSU bedrijven mogen verkopen. Want ook de grootste importeurs hebben de petitie, naar we hebben gehoord, ondertekend. Dit betekent praktisch het einde van de Wereldwinkels die nog naar de LVWW willen blijven luisteren. Het gevolg is dat die Wereldwinkels niet meer bij het overgrote deel van de importeurs kunnen inkopen en daardoor nauwelijks nog iets te verkopen hebben. Een massale overstap naar Stichting Wereldwinkels Nederland ligt dan voor de hand.

Er wordt gefluisterd dat Huub Jansen zaterdag een motie van wantrouwen tegen zich ingediend krijgt. De lijst van redenen om hem te dwingen tot aftreden is lang. Onder zijn leiding heeft het debacle van de cadeaubonnen, waar 1 tot 2 miljoen euro van de Wereldwinkels uit de cadeaubonnenpot is verdwenen, kunnen plaatsvinden. Onder zijn leiding is het falende kassasysteem onherstelbaar verklaard. Onder zijn leiding is het Voorraadhuis en tussenhandel geïntroduceerd dat veel importeurs het mes op de keel zet en wat tot de petitie heeft geleid. Onder zijn leiding zijn Wereldwinkels als keten en als groep overgedaan -en misschien wel verkocht- aan commerciële partijen. En vooral: onder zijn inspirerende leiding is de jarenlange onvrede bij individuele Wereldwinkels zo hoog opgelopen dat een derde van de leden hun lidmaatschap heeft opgezegd.
Je zou toch zeggen dat zijn 7 levens hiermee op zullen zijn, want de positie van de Verenigingsraad wordt onverdedigbaar en onhoudbaar. Of gaat hij, zoals een waar dictator betaamt, ten onder met medeneming van alles onder zijn controle?

Gelukkig zijn er ondertussen voor alle Wereldwinkels en al hun problemen goed werkende alternatieven opgezet. Stichting Wereldwinkels Nederland heeft met inmiddels meer dan 50 tevreden leden bewezen uit andere vaatjes te tappen met een uitgebreid en goedkoop dienstenpakket, een uitstekend werkend en goedkoop kassasysteem, een (zonder uitstel) betalend cadeaubonnen systeem dat open staat voor leden en niet-leden en vooral een doorgewinterde leiding die haar strepen met tientallen jaren ervaring in Eerlijke Handel verdiend heeft. Het grote vertrouwen dat zij inboezemen wordt bovendien sterk onderbouwd door het feit dat zij alles op vrijwilligers-basis doen. De grote strijd om macht en geld zoals die de laatste jaren binnen de LVWW plaatsvindt, wordt met deze instelling voorkomen. Stichting Wereldwinkels Nederland heeft het oude ideaal van Eerlijke Handel nieuw leven ingeblazen en zij leven en werken naar dat ideaal.
Ons advies voor zaterdag is daarom: hef de LVWW op en los daarmee alle problemen op.

Het RedEerlijkeHandel Team

 

 

Re (52): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Reactie van het Marco Welling op "Re (51): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [5 juni 2014]"

Beste RedEerlijkeHandel-team,

Laat ik voor de verandering eens een wat kortere reactie schrijven........
1. Volgens mij hebben jullie niet aangetoond dat er altijd sprake is van kannibalisatie, maar is dat de aanname die jullie gebruiken.
2. Jullie reken-voorbeeld laat zien dat het mis gaat, waarbij er echter wel weer sprake is van een aanname die daar debet aan is, namelijk dat 27% korting bij tussenhandel een feit is. Ik vermoed dat die aanname geen toeval is....... (maar precies dat is wat Voorraadhuis toepast).

Volgens mij zijn wij het er al lang over eens dat Voorraadhuis, zoals zij nu werken niet werkt binnen FairTrade. Vanwege die kannibalisatie én de 27% korting.

Over 'dat andere', het per definitie afkeuren van tussenhandel nog lang niet merk ik.

Met vriendelijke groet,
Marco Welling


 

 

Re (51): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Reactie van het RedEerlijkHandel Team op "Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]"

Beste Marco,

Dank wederom voor uw uitgebreide reactie op ons antwoord. Inhoudelijk krijgen we zo een discussie die steeds zaken kan verhelderen.
Onze excuses voor de verlate beantwoording, maar wij zijn ook maar een samenwerkingsverband van vrijwilligers :lol: .

Uw punten komen, ons inziens, er op neer dat u er van uitgaat dat tussenhandel positief kan uitwerken zolang er geen kannibalisatie optreedt. In ons vorige antwoord hebben we geprobeerd aan te tonen dat er altijd kannibalisatie optreedt en dat 27% korting onmogelijk tot positieve groei kan leiden. Laten we daarom stellen dat ons uitgangspunt is dat er geen kannibalisatie optreedt. Dan blijft over dat de 27% korting financieel onhaalbaar is.
Waarom is 27% korting financieel onhaalbaar? We gaan weer uit van de importeur die 1 miljoen euro omzet en 10% winst maakt. Er treedt geen kannibalisatie op, dus blijft die omzet intact.
Stel dat het Voorraadhuis voor € 300.000 extra omzet kan genereren in andere afzetmarkten. De kosten van de importeur zijn 50% voor de producent, 27% voor het Voorraadhuis en 5% transport. Laten we ook van uitgaan dat hij slechts 5% extra onkosten maakt voor extra opslag en andere bijkomende zaken. Dan houdt de importeur 13% over. Mooie marge denk je in eerste instantie, want het is meer dan de 10% over de eerste miljoen. Maar dan komt het: de producent moet volgens de regels van erkenning vooruitbetaald worden en dat geld, in dit geval € 150.000 (50% van € 300.000), moet voor minimaal een half jaar voorgefinancierd worden (want vanaf betaling en plaatsing van de order moet de producent zijn capaciteit met 30% uitbreiden, de handgemaakte goederen produceren en verschepen, het duurt meer dan 1 maand voor je het in je magazijn hebt in Nederland en afgeleverd bij het Voorraadhuis plus 1 maand voordat het Voorraadhuis je betaalt). De bank rekent rond de 10% rente afhankelijk van het risico dat zij incalculeren. Daardoor blijft er van de 13% minder dan 8% winstmarge over.
Maar goed, we gaan naar de bank met ons verzoek tot voorfinanciering. De bank wil cijfers zien, een contract met garanties van afname en een onderpand. Vervolgens blijken de cijfers volgens de bank te zwak en weinig onderbouwd met feiten, garanties zijn niet aanwezig en niet te krijgen, en een onderpand moeilijk te vinden. Voor 8% winstmarge doet de bank kortweg niet mee. Maar stel weer dat de bank de voorfinanciering wel goedkeurt en we aan de slag kunnen. Er mag vervolgens qua tijd niets mis gaan want na 6 maanden moet de lening terugbetaald worden. Zijn de goederen niet op tijd dan moet de bank om uitstel worden gevraagd of de winst over de eerste miljoen opgesoupeerd en voor het tekort uitstel gevraagd. Bij een te late levering kunnen nog meer dingen gaan spelen, zoals een Voorraadhuis die niet meer afneemt (omdat het nieuwe afzetkanaal de levering cancelt) of alleen een gedeelte omdat het seizoen afloopt of omdat de promotie tezamen met andere artikelen niet meer gehaald wordt. Legio risico's om diep in de problemen te belanden of zelfs failliet te gaan. Maar wij denken dat de bank ons daarvoor zal behoeden :lol:.

In de praktijk gaat het meestal anders. De importeur zit vanwege de economische crises met extra voorraad die hij bij het Voorraadhuis van de hand kan doen, echter wel met 27% korting. In zijn magazijn levert het niets op dus hij kan de verleiding niet weerstaan of voelt zich zelfs gedwongen om aan het Voorraadhuis te leveren, omdat hij cash nodig heeft voor salarissen of de bank of anderszins.
De importeur kan het Voorraadhuis vervolgens niet verbieden aan Wereldwinkels te leveren dus is kannibalisatie onvermijdelijk (in plaats dat jij je product voor € 1.00 direct aan de Wereldwinkel levert, levert het Voorraadhuis jouw product -waar je € 0,73 voor krijgt- aan die Wereldwinkel). De importeur teert in op zijn reserves, want op elk product dat hij levert aan het Voorraadhuis maakt hij verlies (17 cent op elke euro uit het voorbeeld). Het wordt een vicieuze cirkel en de importeur moet mensen gaan ontslaan e.d. want een bedrijf in financiële problemen kan niet naar de bank voor steun. De ons bekende voorbeelden zijn Lanka Lamai die 50% van haar omzet verloren is nadat zij aan het Voorraadhuis zijn gaan leveren, Madat Nepal die mensen heeft moeten ontslaan en de importeur van de Franse wierook die in zee ging met het Voorraadhuis en failliet ging.

Een noot over de kerstpakketten. U zegt dat een bedrijf dat duizenden kerstpakketten bestelt dit niet bij een Wereldwinkel komt doen. Maar dit is juist wel het geval en voor een aantal Wereldwinkels zijn kerstpakketten zelfs de grootste inkomstenpost (wat begrijpelijk is als het om duizenden pakketten tegelijk gaat) Bewust duurzame bedrijven maken er vaak een punt van hun pakket bij de plaatselijke Wereldwinkel te bestellen en dit gaat prima want de Wereldwinkel kan laten kiezen uit honderden producten, zowel food als non-food. Wereldwinkels stellen vaak vooraf een aantal voorbeeldpakketten samen en de klant kan er een kiezen maar daar ook allerlei veranderingen in aanbrengen. Andere Wereldwinkels tonen een selectie van producten waaruit de klant vrijelijk kan kiezen. Het leuke bij Wereldwinkels is de enorme selectie aan keuzes, de bijzondere producten die niet ergens anders te krijgen zijn, de flexibiliteit (van 6 tot 6000 pakketten) en de toewijding van de vrijwilligers. Waar kan je in de buurt van je bedrijf (dat is belangrijk voor MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) bedrijven) zulke mooie en bijzondere kerstpakketten bestellen dan bij de Wereldwinkel? Er ligt inderdaad een enorme markt voor Wereldwinkels als zij zich kunnen profileren als de plaatselijke Kerstpakket leverancier met een grote Plus. Plaatselijk wat aan de weg timmeren kan veel opbrengen.
Samenwerkende importeurs is uiteraard ook een heel goed idee, maar onze voorkeur gaat naar de Wereldwinkels uit :lol:.

Als laatste een noot over tussenhandel. Er is niets mis met tussenhandel. Zou je tussenhandel (=groothandel) namelijk afschaffen (=verbieden) dan zouden we alleen nog de grote bedrijven overhouden. De grote bedrijven en winkelketens kopen zelden of nooit bij de groothandel: zij bestellen direct bij de producent vanwege volume en kostenbesparingen! Tussenhandel is dus prima, echter, zolang het maar niet binnen Eerlijke Handel valt. Elke niet importerende of producerende groothandel is tussenhandel. Juist omdat tussenhandel de prijs voor de consument altijd hoger maakt, is tussenhandel niet toegelaten bij Eerlijke Handel (want dan kan het bespaarde geld naar de producent en staat hij niet voortdurend onder een prijsdruk!) Het Voorraadhuis is een groothandel en dus tussenhandel. Zij horen alleen aan commerciële winkelketens te leveren: de andere afzetkanalen waar zij over spreken. Zij zijn een vreemde eend in de bijt of misschien wel een koekoeksjong :lol:.

Wij zijn benieuwd of wij uw vragen adequaat hebben kunnen beantwoorden. Wij vinden dat u een leuke en interessant discussie bent gestart. Het banken en financieringsvraagstuk vonden wijzelf een eye-opener. Wij boffen dat er iemand met banken kennis in ons team zit, anders waren we dat mogelijk over het hoofd gezien :lol:.

Met vriendelijke groet,

het RedEerlijkeHandel Team


 

Re (50): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Reactie van Hans Potters op "Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]"

Beste Marco,

Bedankt voor je genuanceerde uiteenzetting over tussenhandel. Zo komt in zicht waar het eindelijk over gaat: Fair Trade Als een poging tot democratisering van de economie binnen een bedrijfskolom. Alle deelnemers, groot en klein moeten tot hun recht kunnen komen. Maar daarom moet ook een prioriteit gesteld worden: gaat het om zoveel mogelijk afzet (hoe belangrijk op zich ook), of om het betrekken van zoveel mogelijk mensen, (vooral producenten, maar ook mensen hier in het westen), bij dit project van de eerlijke handel? Ik denk dat de fixatie op het eerste het tweede in de versukkeling bracht. Je ziet dit in het westen maar ook in de producenten landen. Onlangs las ik een rapport van Actionaid (uit onverdachte bron dus), dat hetzelfde probleem signaleerde als de EO-uitzending destijds. Waakzaam zijn op de machtsverhoudingen, het centrale aspect van elke democratisering, moet! zeker hier, waar wij zo bevangen zijn door marktdenken dat wij de mensen niet meer zien. Daarvoor zijn wij toch wereldwinkels?

Hans Potters

 

 

Re (49): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Mijns inziens moet aan een exportfirma in een ontwikkelingsland de eis gesteld worden dat het een joint venture is van de coöperaties die ervan gebruik maken. Die zijn dan collectief eigenaar en delen in de winst van die organisatie. FTO heeft i.t.t. de kleine importeurs verzuimd daarop toe te zien. Strikt genomen zou de erkenning van FTO moeten worden ingetrokken. De eerlijke handel dreigt zo als experiment in de democratisering van de economie (d.w.z. het streven naar evenwicht in de machtsverhoudingen) te mislukken.
hoe groot is het zelfreinigend vermogen van de Nederlandse Eerlijke Handel?

Hans Potters

 

 

Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Reactie van Marco Welling op "Re (46): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [23 mei 2014]"

Beste “RedEerlijkeHandel-team”,

Jullie ook bedankt voor de uitgebreide reactie op mijn betoog.
Jammer dat ik blijkbaar niet volledig duidelijk ben geweest in wat ik als kern van mijn betoog had bedoeld te schrijven. Dat is althans mijn conclusie als ik jullie antwoorden lees, waarbij niet wordt ingegaan op wat, naar mijn bij importeurs ingewonnen informatie, de oorspronkelijke bedoeling van Voorraadhuis was. Namelijk het vinden en creëren van nieuwe afzetkanalen om daarmee de omzet en dús de afzet bij de oorspronkelijke producenten te verhogen. Zónder daarbij aan kannibalisatie bij importeurs of wereldwinkels te doen.
Met dát, in mijn ogen, wezenlijke aspect in gedachten, onderstaand mijn reactie op jullie antwoorden en stellingen.

Ten 1e: “Waar je ook tussenhandel creëert overtreed je de kwalificatie dat de keten zo kort mogelijk dient te zijn.”
Is het werkelijk zo ongenuanceerd? Vinden jullie dat dan óók indíen die extra tussenhandel zich wél volledig (en liefst ook succesvol) concentreert op nieuwe afzetkanalen, waar alle andere schakels (producent, importeur en wereldwinkels) niet aan toekomen?
Ooit zijn er importeurs begonnen om producten van de producent bij de consument te krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen waren er op een gegeven moment ook nog distributeurs (transportbedrijven) nodig. En zelfs wereldwinkels. Allemaal schakels om te bewerkstelligen dat de producenten hun producten verkocht krijgen en een menswaardig bestaan op kunnen bouwen.
Indien nú een nieuwe schakel het voor elkaar zou kunnen krijgen dat dat nog verder uitgebouwd wordt, op een verantwoorde manier waarbij de producent op dezelfde wijze Fair behandeld blijft worden, en er zelfs nóg beter van wordt (meer afzet op een verantwoorde wijze), dan is dat toch hartstikke mooi?!
In feite staat het ook wel zo verwoord in de door jullie aangehaalde afspraak, ik citeer: “bij Eerlijke Handel is internationaal gedefineerd dat de keten tussen producent en consument zo kort mogelijk dient te zijn”. Zo kort mogelijk ja, en dus niet persé beperkt tot wat er ooit was. En wat mij betreft overtreed je dus niet persé de gestelde kwalificatie (“zo kort mogelijk”) bij het creëren van nieuwe tussenhandel. Én zou je dus ook niet elke nieuwe tussenhandel over één kam moeten scheren met wat er zich in 2004 (!) voordeed.

Ten 2e: “De vraag wordt dan: hoe kan een importeur, laten we zeggen 27% korting geven zonder dat hij failliet gaat? Kan iemand met een gezin leven van een salaris dat opeens 27% lager komt te liggen? “
De crux zit hem in het wel of niet creëren van extra afzet! Indien er (zoals in jullie uitgewerkte voorbeeld) enkel sprake is van kannibalisatie dan gaat het inderdaad helemaal mis. In dat geval heeft de extra schakel inderdaad alleen maar kosten toegevoegd aan de totale keten en dat is funest.
MAAR: wat als die extra schakel niet kannibaliseert maar juist omzet toevoegt middels die nieuwe afzetkanalen? Dan is er een sprake van een geheel andere situatie. De omzet van de erkende importeur in jullie voorbeeld daalt niet van € 1 mln naar € 730.000 maar stijgt juist. Zijn € 1 mln omzet blijft volledig intact (namelijk geen kannibalisatie), en daar bovenop komt de extra omzet die met die nieuwe afzetkanalen gewonnen wordt.

Ten 3e: “Het Voorraadhuis is één van de grootste rampen die Wereldwinkelland heeft getroffen.”
Als dat allemaal klopt wat er geschreven is over de handelswijze van Voorraadhuis dan ben ik het met jullie en de andere schrijvers eens dat deze schakel geen enkel bestaansrecht meer heeft. En zelfs dat ze zich van zeer kwalijke handelswijzen bezigen.
Maar laten we ons dan wel tot die kwalijke handelswijzen van het Voorraadhuis beperken en vooral níet één rotte appel gebruiken om ongenuanceerd elke vorm van tussenhandel per definitie de grond in te boren. Sóms is tussenhandel gewoon nodig om te groeien.

Ten 4e: “Kerstpakketten zijn vergelijkbaar met normale producten. Of u nu een product verkoopt of een kerstpakket verkoopt maakt geen verschil”.
Daar denk ik toch wel wezenlijk anders over. Maar laat dat het bovenstaande alsjeblief niet op de achtergrond drukken, want wat mij betreft gaat het echt om bovenstaande.
Tóch even kort mijn visie op jullie uitspraak. Als je het hebt over een paar duizend samengestelde kerstpakketten voor één potentiële afnemer (en daar heb ik het over), dan zie ik een wezenlijk verschil met de verkoop van één beeld, schaal, boek, of wat dan ook. Dat laatste gebeurt in een willekeurige wereldwinkel volop, en daar komen onze klanten ook voor naar de winkels. Dat is het bestaansrecht van de detailhandel. Maar een bedrijf die voor een paar duizend werknemers een samengesteld pakket wil, die komt echt niet naar een winkel toe. Dan is er toch veel meer sprake van business-to-business levering, hetgeen de meeste wereldwinkels naar alle waarschijnlijkheid (nog) niet aankunnen (of durven). Dit is echt zo’n afzetkanaal waar nog heel veel te winnen valt en waar wellicht voor de importeurs (in samenwerkend verband!) een hele mooie uitdaging ligt.

Tot slot:
Mijn persoonlijke mening is dat er te ongenuanceerd geschreven wordt over tussenhandels. Alsof het hebben van 3 schakels ná de producent per definitie het allerheiligste is dat er bestaat en (ik citeer wederom uit jullie betoog) “…..bij niet-Eerlijke Handel zijn er 4 of meer schakels”
De discussie die gevoerd zou moeten worden is of het Voorraadhuis op de juiste manier handelt, en dát lijkt zeker niet het geval te zijn. Maar één rotte appel maakt de rest niet direct rot. We hebben in Nederland helaas al een politieke partij die zich schuldig maakt aan ongenuanceerde redenaties, en dat is er één teveel als je het mij vraagt.
Goed dat we met elkaar blijven discussiëren op basis van feiten en argumenten.

Met vriendelijke groet,
Marco Welling


 

Re (47): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Reactie van Anna op "Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Wat ik vrij naïef vind is dat men gelooft dat het nog steeds fairtrade is als je bij het Voorraadhuis goedkoper in kan kopen dan bij de importeurs. Terwijl die importeurs door de ‘wurgcontracten’ met het Voorraadhuis minder inkomsten hebben en daardoor minder kunnen investeren bij de producenten.

En het is dan waarschijnlijk logisch dat de prijs voor de bij de importeurs inkopende winkels omhoog zal gaan.

Maar hoe scheef en onfair wil je het hebben?

Dat de prijs voor de klanten van de winkels die bij het Voorraadhuis inkopen later lager zal worden door deze extra tussenschakel is geen fairtrade meer. Ik zou dat verhaal niet kunnen en willen ‘verkopen’ aan onze klanten!

Fairtrade gaat niet alleen om onze omzet te verhogen zoals de RSU en de Landelijke Vereniging wil maar vooral om in te kopen met zo min mogelijk tussenhandel waarbij vooral de producenten er beter van worden.

Je kan dat misschien ouderwets en uit de tijd vinden maar het is wel een van de belangrijkste doelen waar de wereldwinkels voor zijn opgericht. En die gooi je niet te grabbel!

Ik maak me zorgen en begin me steeds meer af te vragen waar dit moet eindigen.

Kunnen we de naam wereldwinkel nog wel met trots dragen?

Anna

Bovenstaande is een reactie op: "Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]"

De bij het Voorraadhuis aangesloten Wereldwinkels krijgen een stevige korting op de normale prijs. Onder normale prijs versta ik de prijs die een Wereldwinkel bij een importeur betaalt. Een stevige korting is echt meer dan een enkel procentje. Mijn ervaring in distributie van goederen door de keten leert leert dat zo'n extra tussenschakel en nog eens de korting op de inkoopprijs die geldt voor een meewerkende Wereldwinkel altijd leidt tot een ingreep bij de prijs die de producent zal ontvangen. Daarnaast zal de prijs voor de niet bij het Voorraadhuis inkopende Wereldwinkel op afzienbare termijn omhoog gaan.

Anoniem (om onze Wereldwinkel te beschermen)


 

 

Re (46): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Een reactie van het RedEerlijkeHandel Team op "Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Beste Marco,
 
Hartelijk dank voor uw relevante vragen. We zullen proberen uw vragen zo volledig mogelijk 1 voor 1 te beantwoorden.
 
Vraag 1: tussenhandel aan het begin van de keten kun je niet over een kam scheren met tussenhandel aan het eind van de keten?
Antwoord: bij Eerlijke Handel is internationaal gedefineerd dat de keten tussen producent en consument zo kort mogelijk dient te zijn. In andere woorden zo min mogelijk schakels (want elke schakel verhoogt de eindprijs en vergroot de druk om goedkoper in te kopen). Waar je ook tussenhandel creëert overtreed je deze kwalificatie. Je kunt en mag geen onderscheid maken tussen soorten tussenhandel (ook al is het procentuele effect van tussenhandel aan het begin groter dan aan het eind). 
 
Vraag 2: de extra schakel heeft toch geen invloed op de prijs van de makers aangezien de importeur de kosten van de extra schakel voor zijn rekening neemt?
Antwoord: de korting die het Voorraadhuis aan de importeur berekent, ligt tussen de 25% en 30%.  De vraag wordt dan: hoe kan een importeur, laten we zeggen 27% korting geven zonder dat hij failliet gaat? Kan iemand met een gezin leven van een salaris dat opeens 27% lager komt te liggen? Waar kun je op bezuinigen om zoveel minder nodig te hebben? 
Ter illustratie een voorbeeld van een hypothetisch bedrijf:
Een erkende importeur verkoopt € 1.000.000 per jaar. 
Hij betaalt de producent € 500.000.
Transport- en douanekosten voor 6 containers zijn € 30.000.
Magazijn hypotheek en aflossing, verzekeringen en energiekosten komen op € 50.000.
Salarissen van 6 mensen en gemiddeld modaal inkomen komt op € 200.000
Autokosten, verzendkosten en verpakkingskosten komen op € 50.000
Drukwerk en promotiekosten komen op € 40.000
Overige kosten post van € 30.000
Geeft een winst van 10% = € 100.000 (let wel: een bedrijf zonder winst kan niet groeien).
Bij levering aan het Voorraadhuis wordt de omzet € 730.000! Wil deze importeur nog steeds € 100.000 winst maken dan moet hij € 270.000 bezuinigen. Hij kan niet bezuinigen op vaste kosten zoals hypotheek of transportkosten. Hij kan wel bezuinigen op variabele kosten. Hij kan mensen ontslaan en zo besparen op salarissen en autokosten en misschien hier en daar nog wat. Maar € 270.000 bezuinigen is ondoenlijk en dit bedrijf gaat binnen een jaar failliet als het aan het Voorraadhuis levert en verder niets doet. Dit bedrijf moet dus korting gaan vragen aan de leverancier in de Derde Wereld en hij moet de prijs van zijn product verhogen (waardoor de consument minder gaat kopen). Dit is onvoorkoombaar. 
Dat tussenhandel in de vorm van het Voorraadhuis geen effect heeft op de prijs van de makers en de eindprijs voor de consument, is gezien het bovenstaande voorbeeld een onhoudbaar argument. Het gezegde klopt nog steeds: 'het moet uit de lengte of uit de breedte'.
 
Vraag 3: van uitbreiding van afzetmarkten blijkt geen sprake, dus kun je zeggen dat er kannibalisatie optreedt vanwege het Voorraadhuis?
Antwoord: dat is zeker zo. Maar er is meer aan de hand. Het Voorraadhuis koopt producten in en kijkt hoe succesvol ze zijn. Bij succes vraagt het Voorraadhuis aan RSU gelieerde bedrijven of zij dezelfde producten kunnen importeren en leveren. Één importeur is zo 50% van haar omzet kwijtgeraakt en Madat Nepal heeft naar verluidt mensen moeten ontslaan. Het Voorraadhuis is ons inziens een van de grootste rampen die Wereldwinkelland heeft getroffen. Wereldwinkels die bij het Voorraadhuis inkopen, doen mee aan de sluipende ineenstorting van kleine erkende leveranciers, maar daarmee ook indirect van collega-Wereldwinkels. En wat gebeurt er met het aanzien van Wereldwinkels als dit gesol met producenten en producten uitkomt?
 
Vraag 4: het leveren van Kerstpakketten is toch ook tussenhandel?
Antwoord: Kerstpakketten zijn vergelijkbaar met normale producten. Of u nu een product verkoopt of een kerstpakket verkoopt maakt geen verschil, waardoor er geen sprake kan zijn van tussenhandel.
Geen tussenhandel is als volgt: producent -> importeur -> Wereldwinkel -> consument (of bedrijf).
Tussenhandel is: producent -> tussenhandel -> importeur -> Wereldwinkel -> consument.
Of: producent -> importeur -> Voorraadhuis -> Wereldwinkel -> consument.
Bij Eerlijke Handel komen er na de producent 3 schakels, bij niet-Eerlijke Handel zijn dat 4 of meer schakels. Kerstpakketten voegen geen schakel toe. Ook in het voorbeeld dat de importeur het kerstpakket direct aan het bedrijf levert, blijft u 1 schakel.
 
Vraag 5: ons streven moet toch zijn meer omzet en als dat gebeurt is het toch goed?
Antwoord: Dat is juist, maar meer omzet hoeft niet altijd goed te zijn. Een van de belangrijke criteria bij Eerlijke Handel is namelijk continuïteit van afname bij de producent. Het idee achter Eerlijke Handel is altijd het belang van de kleine producent geweest: de boer, de ambachtsman en vrouw, de kleine coöperatie. De trend van veel omzetten met minder producten, waarop de LVWW, het Voorraadhuis en het RSU hebben ingezet gaat echter tegen dit principe in. Wat al eerder gezegd is: een kleine producent kan niet met trends meegaan en een volgend seizoen opeens switchen naar trendy kussens of naar kleurrijk aardewerk; hij blijft hetzelfde product produceren en kan alleen dingen aan dat product veranderen qua vorm of kleur. Importeurs kunnen samen met de producent nieuwe variaties ontwikkelen van dat product wat zij al maken en zo uitbreiden. Continuïteit van afname is wat nodig is voor een kleine producent en is ook een van de criteria waarop importeurs worden beoordeeld. Meer is goed, alleen als het het juiste meer is.
Het is de kleine producent die onze zorg moet zijn, niet de grote producent, want die levert direct aan de grote bedrijven (die trouwens geen tussenhandel nodig hebben!)
 
Nogmaals, dank u wel voor uw vragen, want vele Wereldwinkels en vrijwilligers zullen geïnteresseerd zijn!
 
Met vriendelijke groet, 
 
het RedEerlijkeHandel Team 

Bovenstaande is een reactie op "Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Geacht team van Red Eerlijke Handel,

Jullie artikel over die 2-vandaag reportage van 2004 (!) kan ik niet zo goed plaatsen in de discussie rondom tussenhandel die is ontstaan n.a.v. het Voorraadhuis. 
De tussenhandel waarover het bij 2-vandaag gaat betreft tussenhandel aan het begin van de keten, bij het inkopen bij de makers van de producten. (Wat daarin beschreven wordt is heel erg hoor, dat wil ik niet bestrijden. Wel jammer, of misschien juist wel gelukkig!, dat het de situatie in 2004 en eerder betreft. Ik mag toch hopen dat daar inmiddels iets aan veranderd is? )
Het voorraadhuis betreft een geheel andere tussenhandel, namelijk aan het eind van de keten: als extra schakel tussen de importeurs en de winkels. Dit kun je toch niet zomaar over één kam scheren!?

Afgelopen week heb ik in Culemborg zelf maar eens rondvraag gedaan naar wat men daar vind van het Voorraadhuis. Ze zijn ook daar niet bijster positief. Maar waarin ik voorlopig wel gerust gesteld ben is dat deze extra schakel (nog) geen invloed heeft op de prijs die de makers van de producten ontvangen. De importeurs zijn degenen die inleveren: zij verkopen met flinke korting aan Voorraadhuis, zodat die tegen een 'normale' prijs kan door verkopen.

Wat ik ook hoorde is dat het doel van het Voorraadhuis is om nieuwe afzetmarkten aan te boren, en zo de omzet Fair Trade flink te verhogen. In de praktijk blijkt dit geen succes: de omzet van Voorraadhuis betreft hoofdzakelijk omzet die anders door de importeurs zelf was behaald, cannibalisatie dus zoals dat in de economie genoemd wordt. Ofwel: de omzet van de importeurs daalt door de (flinke) korting die zij aan Voorraadhuis moeten geven. En dát kan niet héél lang goed gaan.

Is er nu wel of niet iets mis met tussenhandel? Mijns inziens hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Onze wereldwinkel (Waalwijk) probeert dit jaar om bij een paar echt grote bedrijven / instellingen binnen te komen voor het leveren van Kerstpakketten. Indien dit lukt dan zijn wij daarbij tussenhandel! Wij schakelen de importeurs in die de pakketten rechtstreeks aan deze bedrijven / instellingen leveren, zonder dat deze bij ons in de winkel komen. Pure tussenhandel als je het mij vraagt. Maar een zeer welkome ook. Hierdoor komen namelijk vele mensen in aanraking met Fair Trade producten en dat is toch alleen maar goed te noemen?! Zonder ons was dat niet gebeurd. De makers van de producten hebben hiermee een flinke extra omzet, en de kans is groot dat een aantal van de ontvangers van deze kerstpakketten ooit terug komt in een wereldwinkel. En ja, wij gaan daar ook een kleine marge aan overhouden, die we zullen investeren in verdere promotie van Fair Trade. Als iemand mij kan duidelijk maken wat er mis is met deze vorm van tussenhandel dan hoor ik dat graag.

Terug naar het Voorraadhuis.
Áls die hun werk goed zouden doen, nieuwe afzetmarkten aanboren, dan is daar mijns inziens helemaal niks mis mee. MAAR: als ze enkel en alleen aan cannibalisatie doen, dan vervalt hun bestaansrecht volledig.

Mijn conclusie is dan ook: tussenhandel hoeft helemaal niet erg te zijn, zolang het maar bijdraagt aan extra omzet! En uiteraard zonder de inkoopprijs bij de makers onder druk te zetten. Dáár moeten wij met ons allen naar streven: meer omzet. Want dat is wat telt voor de makers van de producten. Als zij meer verkopen (tegen een faire prijs), dan kunnen zij beter in hun levensonderhoud voorzien. Alles wat daaraan bijdraagt is toch alleen maar welkom!?

Met vriendelijke groet,
Marco Welling


 

Re (45): Erkenning en controle: een groter probleem

Reactie Mira International op "Re (35): Erkenning en controle: een groter probleem" :

Beste Irma,
We kunnen het verhaal nog verder uitbreiden :-) .
Het begon bij FairSupport die onze wierook uit de Waar-winkels wilde halen (en dat ook deed) en er een eigen wierook voor in de plaats wilde zetten. Ze zijn op zoek gegaan, maar Fair Trade wierook is zo dun gezaaid dat ze alleen een dubieuze Fair Trade wierook via een importeur konden krijgen die het uit Frankrijk importeerde. Fair Support ging echter 'failliet' en werd overgenomen door RSU. De Nederlandse importeur ging als gevolg ook failliet en het Franse merk kwam in handen van de huidige importeur. Ook de huidige importeur werd bediend met mooie en grote verhalen van RSU, maar heeft grote twijfels aangezien zijn voorganger failliet ging door dezelfde organisatie en tactiek. Hem is zelfs voorgesteld om erkenning aan te vragen! Erkenning voor een niet fair trade product plus tweemaal tussenhandel? Hoe moet je dat voor elkaar krijgen en goed praten als LVWW?

Het laatste nieuws is dat de vertegenwoordigers van het RSU de Wereldwinkels vertellen dat de erkenning voor de Franse wierook op handen is en dat de Wereldwinkels daarom de Franse wierook nu al als Fair Trade wierook in kunnen kopen. De importeur zelf zegt echter dat dit een leugen is aangezien hij niet op hun suggesties is ingegaan. De leugens worden groter en nemen toe :-) .
Hoelang trappen Wereldwinkels hier nog in, is een interessante vraag.

Robert van Harten

Bovenstaande is een reactie op "Re (35): Erkenning en controle: een groter probleem":

Ik heb even op het Voorraadhuis gekeken naar hun wierooklijn. Wat mij opvalt ,is, dat deze wierook niet als Fairtrade wierook verkocht wordt(geen handjes erbij). Daarmee verkoopt het FAIR TRADE Voorraadhuis dus geen fairtrade geproduceerde wierook aan o.a. Wereldwinkels. 15 % regeling mag niet voor Mira, maar wel voor het Voorraadhuis gelden?!. Het wordt inderdaad tijd dat de onderste steen boven gaat komen.....
Irma


 

Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

De bij het Voorraadhuis aangesloten Wereldwinkels krijgen een stevige korting op de normale prijs. Onder normale prijs versta ik de prijs die een Wereldwinkel bij een importeur betaalt. Een stevige korting is echt meer dan een enkel procentje. Mijn ervaring in distributie van goederen door de keten leert leert dat zo'n extra tussenschakel en nog eens de korting op de inkoopprijs die geldt voor een meewerkende Wereldwinkel altijd leidt tot een ingreep bij de prijs die de producent zal ontvangen. Daarnaast zal de prijs voor de niet bij het Voorraadhuis inkopende Wereldwinkel op afzienbare termijn omhoog gaan.

Anoniem (om onze Wereldwinkel te beschermen)


 

Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Geacht team van Red Eerlijke Handel,

Jullie artikel over die 2-vandaag reportage van 2004 (!) kan ik niet zo goed plaatsen in de discussie rondom tussenhandel die is ontstaan n.a.v. het Voorraadhuis.
De tussenhandel waarover het bij 2-vandaag gaat betreft tussenhandel aan het begin van de keten, bij het inkopen bij de makers van de producten. (Wat daarin beschreven wordt is heel erg hoor, dat wil ik niet bestrijden. Wel jammer, of misschien juist wel gelukkig!, dat het de situatie in 2004 en eerder betreft. Ik mag toch hopen dat daar inmiddels iets aan veranderd is? )
Het voorraadhuis betreft een geheel andere tussenhandel, namelijk aan het eind van de keten: als extra schakel tussen de importeurs en de winkels. Dit kun je toch niet zomaar over één kam scheren!?

Afgelopen week heb ik in Culemborg zelf maar eens rondvraag gedaan naar wat men daar vind van het Voorraadhuis. Ze zijn ook daar niet bijster positief. Maar waarin ik voorlopig wel gerust gesteld ben is dat deze extra schakel (nog) geen invloed heeft op de prijs die de makers van de producten ontvangen. De importeurs zijn degenen die inleveren: zij verkopen met flinke korting aan Voorraadhuis, zodat die tegen een 'normale' prijs kan door verkopen.

Wat ik ook hoorde is dat het doel van het Voorraadhuis is om nieuwe afzetmarkten aan te boren, en zo de omzet Fair Trade flink te verhogen. In de praktijk blijkt dit geen succes: de omzet van Voorraadhuis betreft hoofdzakelijk omzet die anders door de importeurs zelf was behaald, cannibalisatie dus zoals dat in de economie genoemd wordt. Ofwel: de omzet van de importeurs daalt door de (flinke) korting die zij aan Voorraadhuis moeten geven. En dát kan niet héél lang goed gaan.

Is er nu wel of niet iets mis met tussenhandel? Mijns inziens hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Onze wereldwinkel (Waalwijk) probeert dit jaar om bij een paar echt grote bedrijven / instellingen binnen te komen voor het leveren van Kerstpakketten. Indien dit lukt dan zijn wij daarbij tussenhandel! Wij schakelen de importeurs in die de pakketten rechtstreeks aan deze bedrijven / instellingen leveren, zonder dat deze bij ons in de winkel komen. Pure tussenhandel als je het mij vraagt. Maar een zeer welkome ook. Hierdoor komen namelijk vele mensen in aanraking met Fair Trade producten en dat is toch alleen maar goed te noemen?! Zonder ons was dat niet gebeurd. De makers van de producten hebben hiermee een flinke extra omzet, en de kans is groot dat een aantal van de ontvangers van deze kerstpakketten ooit terug komt in een wereldwinkel. En ja, wij gaan daar ook een kleine marge aan overhouden, die we zullen investeren in verdere promotie van Fair Trade. Als iemand mij kan duidelijk maken wat er mis is met deze vorm van tussenhandel dan hoor ik dat graag.

Terug naar het Voorraadhuis.
Áls die hun werk goed zouden doen, nieuwe afzetmarkten aanboren, dan is daar mijns inziens helemaal niks mis mee. MAAR: als ze enkel en alleen aan cannibalisatie doen, dan vervalt hun bestaansrecht volledig.

Mijn conclusie is dan ook: tussenhandel hoeft helemaal niet erg te zijn, zolang het maar bijdraagt aan extra omzet! En uiteraard zonder de inkoopprijs bij de makers onder druk te zetten. Dáár moeten wij met ons allen naar streven: meer omzet. Want dat is wat telt voor de makers van de producten. Als zij meer verkopen (tegen een faire prijs), dan kunnen zij beter in hun levensonderhoud voorzien. Alles wat daaraan bijdraagt is toch alleen maar welkom!?

Met vriendelijke groet,
Marco Welling

 

 

Re (42) : tussenhandel - waar is het front?

Ieder met Trouw-abonnement kan de tekst downloaden. Dan mag je het aan iedereen doorsturen voor persoonlijke informatie. Dus gewoon even vragen of een bevriend iemand je aan de tekst helpt. Je mag teksten niet her-publiceren. Een link maken lukt niet voor niet-abonnees.

Jan H.C.Velterop

Bovenstaande is een reactie op "Re (40) : tussenhandel - waar is het front?":

:sad: het artikel van Tinkebell heet: "geen werk, dan hebben de kinderen ook geen eten" en staat op pagina 19 van de Trouw van dinsdag 13 mei 2014.

Annechien

Bovenstaande is een reactie op : "Re (38) : tussenhandel - waar is het front? [14 mei 2014]":

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia


 

 

Re (41): Fair Trade maakt pretenties niet waar.

Er is bij een aantal Wereldwinkels twijfel of de stelling van de LVWW dat tussenhandel toegestaan is, wel klopt.
Voor de duidelijkheid en volledigheid heeft het RedEerlijkeHandel Team daarom een transcriptie gemaakt van de tekst van de Twee Vandaag reportage.
Uit de reportage blijkt overduidelijk dat tussenhandel gezien wordt als misleiding van het grote publiek.
Ons inziens dienen Wereldwinkels die bij het Voorraadhuis inkopen, het publiek duidelijk te maken dat zij niet meer voldoen aan de Eerlijke Handel principes die tussenhandel uitsluiten.

Het RedEerlijkeHandel Team

 

Reportage Twee Vandaag

Fair Trade maakt pretenties niet waar

Beloften van eerlijke handel komen in de praktijk niet uit.
Het huismerk van de derde wereld werkt via tussenhandel en betaalt kleine producenten soms zelfs minder dan commerciële bedrijven.

Tv-uitzending 2Vandaag (EO) – 7 juni 2004

Presentator Tijs van den Brink: “Goedenavond, Fair Trade is een bedrijf met een missie; Fair Trade staat voor Eerlijke Handel met de Derde Wereld. Het bedrijf heeft zich ten doel gesteld de kansen van producenten in arme landen te verbeteren. Daarom koopt Fair Trade rechtstreeks in en betaalt deze kleine ondernemers een eerlijke prijs. Bovendien belooft zij hen te ondersteunen bij het produceren voor de wereldmarkt. Fair Trade heeft 8 eigen winkels in Nederland, en levert bovendien aan de wereldwinkels.
Maar hoe is de praktijk? Krijgen de producenten van fair trade producten inderdaad een betere prijs betaald en wordt er wel rechtstreeks bij hen ingekocht?
Twee vandaag deed onderzoek naar deze vragen. De resultaten daarvan ziet u in een uitgebreide reportage van verslaggever Margje Fikse.”

(In beeld een Afrikaanse man die zegt in het Engels “Fair Trade is nooit hier geweest om de gemeenschap te helpen”).

Nederlandse man: “Fair Trade kan in zijn algemeenheid niet waarmaken wat ze pretenderen”.

Thaise man in het Engels: “Ze proberen het misschien, maar of het lukt is een andere vraag”

Gesproken tekst bij beelden van een wereldwinkel: ‘Fair Trade Nederland heeft een missie: als u fair trade producten koopt denkt u daarmee kleine ondernemers in de derde wereldlanden te ondersteunen. Maar wij ontvingen signalen dat de praktijk niet zo mooi is als Fair Trade voorspiegelt. Reden voor een onderzoek.’

Tekst in beeld: Hoe fair is Fair Trade?

Interview mw. I. Vermeulen - Fair Trade Organisatie (FTO): “Fair Trade is een bedrijf dat heerlijke food en prachtige non-food producten uit derde wereldlanden importeert en daar een eerlijke prijs voor betaalt en hier in de winkel op de markt brengt.”

Gesproken tekst bij beelden van het gebouw FTO: ‘De FTO ontstond eind jaren 50 in Nederland. Daarna ontstonden ook in andere landen van Europa Fair Trade Organisaties. Op dit moment werken er bij FT-Nederland bijna 120 mensen. In Culemborg staat het hoofdkantoor van FT. Hiervandaan gaan de producten naar de Fair Trade winkels en naar de wereldwinkels in Nederland. Fair Trade presenteert zichzelf als het huismerk van de Derde Wereld, en belooft hun klanten dan ook veel: Eerlijke Handel, een Faire prijs, geen tussenhandelaren, en hulp bij het verbeteren van productiemethoden.

Op de internetsite van het bedrijf lezen we dat het bedrijf op een andere manier handelt dan de commerciële bedrijven. De koper van een Fair Trade product betaalt daarvoor, maar krijgt de zekerheid dat de maker van het product daarmee geholpen is. Maar hoe Fair is Fair Trade in de praktijk? We onderzoeken de situatie van de handnijverheidsproducenten in verschillende landen. We spreken voormalige werknemers, onderzoekers en Fair Trade zelf. ‘

Tekst in beeld: een eerlijke prijs en rechtstreekse inkoop

Gesproken bij beelden van een potterie in Thailand: ‘We zijn in het Noorden van Thailand: hier haalt Fair Trade veel keramiek vandaan. Dit doet ze rechtstreeks zonder tussenhandelaren. Zo zegt Fair Trade in een interview voorafgaand aan ons onderzoek.

Vervolg interview mw. I. Vermeulen (FTO): “Dat houdt in dat wij rechtstreeks bij producenten inkopen, zodat wij weten wat de bron is, zodat wij weten wie het product gemaakt heeft, en zodat wij ook kunnen weten wat een fatsoenlijke prijs is voor zo’n product. Omdat we de maker kennen, omdat we de omstandigheden kennen, omdat we weten wat hij voor zijn grondstoffen heeft betaald. Dus we kopen het bij de bron in.”

Gesproken bij beelden van de potterie: ‘In Thailand zoeken we uit of Fair Trade daadwerkelijk rechtstreeks bij de bron inkoopt. We komen bij een klein familiebedrijf waar Fair Trade keramiek bestelt. Dat gaat niet rechtstreeks, zo wordt ons verteld.’

Interview met een Thaise vrouw: subtitels vanwege het Thais: “Wilt u iets vertellen over de producten die naar Nederland verzonden worden?”
“Wij doen zaken met Y Development en die versturen het naar Fair Trade Nederland.”

Gesproken bij beelden van de potterie: ‘Fair Trade koopt dus niet rechtstreeks van de makers, maar handelt wel degelijk via een tussenorganisatie. Deze organisatie opereert in Thailand onder de naam Y Development. We gaan er naar toe en zien hoe hier de spullen worden ingepakt voor de export. Y Development koopt dus spullen in bij de makers en verkoopt het vervolgens voor een hogere prijs door aan Fair Trade. Zo vertelt de manager van Y Development ons.’

Interview met manager van Y Development: “Hoeveel procent doet Y Development boven op de prijs?” Antwoord: “40%. Dat is inclusief alle onkosten die wij maken”.

Gesproken bij beelden van Thailand: ‘In hoeverre handelt de tussenorganisatie van Fair Trade nu anders dan de commerciële tussenhandelaren? We gaan naar de universiteit in Chang Mai en vragen het Astrid Faust, zij doet onderzoek onder de handnijverheidsproducenten in Thailand.’

Astrid Faust (in ’t Engels) : “Het is gewoon zaken doen. Dit zijn de regels van ’t spel als je op commerciële wijze handeldrijft. Dit is niet per definitie eerlijke handel.”

Terug bij beelden van de potterie: ‘De tussenhandelaar van Fair Trade handelt dus niet anders dan de commerciële, maar hoe zit het dan met de prijs die de producenten uiteindelijk van deze tussenhandelaar krijgen? Fair Trade belooft ook op dit gebied heel veel.’

Vervolg interview I. Vermeulen (FTO): “De prijs die je bij Fair Trade betaalt is een eerlijke prijs, die biedt een producent in een ontwikkelingsland een beter bestaan.”
Interviewster vraagt: “Dus ik mag aannemen dat dat een hogere prijs is dan de commerciële?”

Nederlandse man weer: “Dat zijn niet de geluiden die ik kreeg op het moment dat ik met de leveranciers in Zuidoost Azië praatte.”

Gesproken tekst bij beelden van hem: ‘Frank van der Linde werkte als business consultant bij Fair Trade in Nederland. Zijn taak was het adviseren en begeleiden van de leveranciers van Fair Trade in Zuidoost Azië. Volgens hem werden de producenten niet beter betaald door Fair Trade dan de commerciële; integendeel.’
Frank: “Zij kregen heel vaak dezelfde prijs of zelfs soms minder betaald dan commerciële bedrijven betalen. Als je al dat soort dingen meeneemt dan vind ik dat Fair Trade inderdaad de consument eigenlijk voorliegt.”

Gesproken tekst bij beelden: ‘We zijn in Thailand bij het bedrijfje Nikron. Als we hier doorvragen naar de prijs die zij krijgen van Fair Trade via de tussenhandelaar wordt er afhoudend gereageerd.’
Thaise vrouw antwoordt: ”Ik verkoop het voor mijn prijs. Als ik die noem ben ik bang dat Y Development klanten kwijtraakt. Stel dat m’n producten verkoop… Y Development verkoopt op hun naam. Ze komen de producten bij ons halen. Als zij die met heel veel winst verkopen, mag de klant dat niet weten.”

Gesproken test bij beelden van de potterie: ‘Volgens deze producent maakt de tussenhandelaar dus veel winst, en later in het gesprek wil in het gesprek wil ze ook in gaan op de vraag of er ook verschil is tussen de tussenhandelaar van Fair Trade en de commerciële tussenhandelaren.’

Vraag aan de Thaise vrouw: “Is er prijsverschil tussen de handel met Y Development en ’n andere klant?”
Antwoord Thaise vrouw: “Nee, het is dezelfde prijs. De prijs voor ’n andere tussenpersoon en voor Y Development is hetzelfde.”

Gesproken tekst bij beelden van de potterie: ‘Dat Fair Trade niet meer betaalt via de tussenhandel dan de commerciële horen wij verschillende kleine handnijverheidsproducenten. En dat terwijl Fair Trade ons dat voorafgaand aan ons onderzoek wel verzekerde.’

Nederlandse I.Vermeulen weer (FTO): “Wij bieden echt toegevoegde waarde, in de zin van wij bieden een fatsoenlijke prijs waardoor een producent een beter bestaan kan hebben.”

Andere Thaise vrouw Jiangdin Ceramics: “De inkoopprijs voor ’t materiaal is per stuk dusdanig, dat …we krijgen minder dan de inkoopprijs. We maken heel weinig winst. Op sommige opdrachten lijden we bijna verlies. Rechtstreekse klanten zijn beter. Die krijgen de artikelen goedkoper dan via ’n tussenpersoon. En wij krijgen een betere prijs. Als we een beter prijs krijgen, maken we wat meer winst en kunnen we het personeel ook meer betalen. Omdat we meer winst maken.”

Tekst bij beelden uit Afrika: ‘We vervolgen ons onderzoek in een ander werelddeel. In Thailand konden we de toegevoegde waarde van Fair Trade niet vinden. Misschien vinden we die wel hier in Kenia. We gaan naar het Westen, naar het dorp Tabacca. De bewoners van dit dorp leven allemaal van de zeepsteen. Hier wordt het gedolven en verwerkt. We vragen hier naar Fair Trade, maar horen ook hier dat die niet rechtstreeks inkoopt. De handel loopt via een tussenorganisatie genaamd Mango en die organisatie functioneert feitelijk als een commerciële handelaar zo vertellen de arbeiders.’

Een Afrikaanse man: “Natuurlijk koopt Mango in Machakos artikelen bij ons in. Dat is de tussenhandelaar (middleman) zoals ik u heb uitgelegd. De tussenhandelaren buiten producenten zoals wij uit. Het is net alsof we weer tot slaaf gemaakt worden.“

Tekst bij beelden onderweg: ‘We gaan op zoek naar deze tussenhandelaar Mango. Is dit Mango? Daar. Ze hebben een kantoor een paar honderd kilometer van de zeepsteen mijnen vandaan. Op het moment dat we bij Mango aankomen zijn ze net bezig een grote zending spullen voor Fair Trade Nederland in orde te maken.’

Afrikaanse vrouw (Mango True Mirage Ltd.) : “Dit is allemaal voor Fair Trade. Bijna een hele containerlading. En er komen nog meer. Zoals u zelf kunt zien is Fair Trade een grote klant. Ze zijn heel belangrijk voor ons en hebben Mango gemaakt tot wat het is.”

Frank van der Linde: “Fair Trade kwam erachter dat heel rechtstreeks inkopen van kleine, arme producenten toch vreselijk moeilijk is. Je moet het dan natuurlijk ook niet claimen op je webpage en in je marketing uitingen. Je moet dan op een gegeven moment wel dat ook laten vallen en zul je je definities van Fair Trade wat moeten bijschaven door te zeggen, directe inkoop is eigenlijk niet meer zo’n belangrijk thema, laten we dat dan bij de definitie van Fair Trade weghalen.

Tekst bij beelden in een wereldwinkel: ‘Fair Trade zelf ontkent het gebruik van tussenhandel. Ze noemt de tussenhandelaar waar ze mee werkt een marketing-export organisatie. En Fair Trade zegt ons dat daar zeker geen geld van de consument aan de strijkstok blijft hangen.’

Mw. I.Vermeulen (FTO): “De marketing-export organisatie wat dus de tussenpersonen zijn die krijgen uiteraard een vergoeding voor het werk wat zij doen. Zij doen alle financiële, management, logistieke handelingen en krijgen daar ook een prijs voor betaald. Maar wij zien er op toe dat die marge realistisch is en dat uiteindelijk de eerlijke prijs voor dat product bij de maker terecht komt.”

Tekst bij beelden in Afrika: ‘Is dat zo, komt de eerlijke prijs uiteindelijk bij de maker terecht? We zijn terug bij de producenten van de zeepstenen producten voor Fair Trade Nederland. We ontdekken het bedrijfje Bossinange. De eigenaren hebben commerciële kopers uit Amerika, Spanje en Duitsland. En ze blijken via Mango met Fair Trade te handelen. We ontdekken hier inderdaad zeepstenen spullen die in de Fair Trade winkel in Nederland te koop zijn.’

Afrikaanse man laat beeldje zien: “Deze hier verkopen we via Mango voor 80 shilling.”
Interviewster: “Aan Mango. – De tussenhandelaar, En u krijgt?”
Antwoord van hem: “Wij krijgen dan 30 shilling”.
Zij: “Because?”
Hij: “Er gaat geld vanaf voor de arbeiders.”

Tekst bij Fair Trade winkel beelden: ‘In de Fair Trade winkel in Nederland staat het zelfde beeldje in de schappen. Het beeldje waar de makers omgerekend iets meer dan een halve euro voor krijgen. Hier in Nederland kost het € 19,50.
Tekst bij beelden van de arbeiders: “De man die het beeldje hakt en de vrouw die het beeldje polijst moeten dat bedrag van een halve euro nog delen. Per persoon krijgen de makers dus ongeveer 0,25 eurocent.
We vragen aan een van de andere eigenaren van het zelfde bedrijfje Bossenange hoeveel hij denkt dat de consument in Nederland voor het beeldje betaalt. ‘
Hij: “Via Mango verkopen we dit beeldje voor 80 shilling.”
Zij: “Wat denkt u dat dit beeldje in Holland kost?”
Hij: “Met belasting, transport en verpakking erbij ongeveer 400 of 500 shilling.”
Zij: “Het is 1750 shilling.”
Hij: “1750 shilling? Duizend, zevenhonderdvijftig? Dat is een hoop.”

Nederlandse I. Vermeulen (FTO) krijgt de vraag gesteld: “Als ik nu een Fair Trade product koop in de winkel, betaal ik relatief best veel. Waar gaat dat geld nou naar toe?”
Haar antwoord: “Dat geld gaat zoveel mogelijk rechtstreeks naar de producent, dus wij beredeneren de prijs vanuit het perspectief van een producent. En niet vanuit de markt.

Tekst bij beelden van zeepsteen delving: ‘Maar uit het gesprek met de producenten in Kenia blijkt diezelfde markt meer te betalen dan de tussenhandelaar Mango, die namens Fair Trade inkoopt.’

Afrikaanse man: “Ze eisen een lagere prijs dan commerciële inkopers om zelf winst te kunnen maken. We doen niet alleen zaken met Mango. Als er andere, commerciële klanten komen krijgen we een hogere prijs, wat het leven wat beter maakt.”

Een Afrikaanse arbeidster krijgt de vraag, “Hoeveel krijgt u betaald?” “Vijftig shilling. Heel weinig geld. En wij krijgen geen enkele hulp. We hebben niet eens eten voor de kinderen. We zijn erg arm en de kinderen zitten thuis. We hebben geen geld om schoolgeld voor de kinderen te betalen.“

Vrouwelijke manager (van Mango) krijgt de vraag: “Weet Bosinange welke prijs Fair Trade aan u, aan Mango, betaalt?”
Antw.: “Dat is heel helder. We lossen samen problemen op. Dat is nou de Fair Trade-beweging.”
Interviewster: “Dus de producent Bosinange weet wat Fair Trade aan u betaalt?”
Zij: “Yes”
Bosinange man: “We weten niet hoeveel ze van Fair Trade krijgen. Ze vertellen ons niet openlijk tegen welke prijs Fair Trade bij hun inkoopt.”

Interviewster bij productiebeelden: ‘Maar het gaat nog verder. Als we doorvragen bij het bedrijfje Bosinange komen we erachter dat de tussenhandelaar Mango een prijs spel speelt. Dit wordt bevestigd door de rekeningen die we onder ogen krijgen.’

Vraag bij beelden die klaar staan: “Kunt u het verschil laten zien tussen wat Mango namens Fair Trade betaalt en wat commerciële inkopers betalen?”
Antw.: “Mango wilde monsters hebben van het beeld van het zoenende paartje. We kwamen een prijs van 180 shilling overeen. “
Vraag: “Monsters voor Fair Trade Nederland?”
Antw: “Inderdaad. Toen de order geplaatst werd, verlaagde Mango de prijs met bijna de helft. We hebben de order geleverd voor 90 shilling voor het zoenende paartje. Maar de commerciële inkoper betaalt ons 160 shilling voor het zoenende paartje. Ze zeiden: het is een grote bestelling en Fair Trade klaagt over de prijs. Daarom is die verlaagd.”
Vraag: “Fair Trade klaagde over de prijzen, zei Mango?”

Beelden van belabberde leefomstandigheden van mensen daar (tent/hutje): ‘De belofte van Fair Trade dat ze een hogere prijs betaalt dan de marktprijs houdt hier dus geen stand. In Kenia betaalt de tussenhandelaar namens Fair Trade zelfs een lagere prijs dan de commerciële kopers. Toch beweert Fair Trade dat haar producenten beter worden van de handel met Fair Trade.’

Vraag aan mw. I.Vermeulen (FTO): “Je ziet dus ook echt een bepaald gezin die moet leven ervan, die een hogere levensstandaard bereikt na een aantal jaren met Fair Trade werken?”
Antw: “Ja, natuurlijk”
Vraag: “Gewoon, ze kunnen betere kleren kopen, kinderen naar schoolsturen, dat verschil dat heeft u zelf echt gezien, dat is er echt in de praktijk?”

Tekst bij tekstbeeld uit een document ‘Alle producten worden ingekocht tegen een faire prijs en onder faire condities
‘Dat dit verhaal van Fair Trade niet klopt, is bij hun zelf bekend, want 2 jaar geleden liet Fair Trade het onderzoek uitvoeren naar het effect van hun handel op de producenten. Een van de conclusies van het onderzoek was dat directe impact van Fair Trade op de omstandigheden van de handnijverheidsproducenten op zijn best zeer bescheiden was. Bij het International Institute of Social Studies spreken we Peter Knorringa, hij had de leiding over het onderzoek. Op basis van de bevindingen in zowel Thailand als Mexico concludeert hij:‘
“In de handnijverheid is het zo dat de impact van de Fair Trade zit hem niet in het betalen direct van een hogere prijs aan de producenten, tenminste niet in die paar onderzoekjes die wij gedaan hebben, (interviewster tussendoor “maar dat zeggen ze wel”).
Hij: “Ja dat kan dat ze dat zeggen, maar ik zeg alleen maar wat er uit die paar onderzoekjes komt die wij gedaan hebben.
Haar vraag: “Maar hoe werd er dan op gereageerd toen bleek dat dat dus niet zo was?”
Hij: “Nou dat was natuurlijk voor iedereen wel een schok.”

Tekst bij beeld op een kantoor: ‘In hoeverre de uitkomst voor Fair Trade daadwerkelijk een schok was, is nog maar de vraag. We krijgen een ondernemingsplan van Fair Trade onder ogen. Het is geschreven in 1998. Nu 6 jaar geleden dus, en 4 jaar voordat het onderzoek werd uitgevoerd. En in dit ondernemingsplan staat al we zijn vatbaar voor kritische publiciteit ten aanzien van de eerlijkheid van onze handel. (je ziet de tekst uit het rapport langskomen).’
Interviewster vraagt aan Frank van der Linde: “ Fair Trade zelf is dus al jaren bang voor een verhaal als dit, eigenlijk voor een verhaal als wat u nu houdt?”
Antw: “Ja,”
Vraag: “naar buiten toe?”
Antw.: “Ja, en dat is ook door mijn toenmalige manager is op een gegeven moment letterlijk gezegd, als dit ooit naar buiten komt, dan valt het kaartenhuis in elkaar.”

Tekst bij beeld woord ‘ondersteuning’ en in een winkel, met mw. I.Vermeulen (FTO):
‘Fair Trade weet dus al langer dat hun handel niet altijd eerlijk is. Maar nu gaat het volgens Fair Trade bij hun producten niet alleen om de prijs. De meerwaarde zit volgens hen ook in de ondersteuning van producenten.’
Antw. Mw. I. Vermeulen (FTO): “Fair Trade verschilt aanzienlijk van de commerciële handel. Wij bieden ondersteuning, dat is natuurlijk volstrekt anders.
Vraag: “Dus de maker van het product die wordt door jullie geleid?”
Antw: “Ja, de producenten zijn vaak verenigd in een groep, in een coöperatie of in een ander soort organisatie, en wij trainen hen en wij bieden hen ondersteuning bij de opbouw van hun bedrijf, zodat zij ook op een reguliere markt hun producten uiteindelijk kunnen afzetten. En Fair Trade is eigenlijk een eerste stap daarin.”

Vraag in Kenia aan Afrikaanse man/producent: “Komt Fair Trade hierheen om u te helpen de commerciële markt te betreden? Met uw marketing en dergelijke?”
Antw: “Nee. Dat hebben ze nooit gedaan?”
Vraag: “In die twintig jaar dat u met ze handelt?”
Antw: “Als ze komen, komen ze alleen maar voor productontwikkeling. Maar niet om andere redenen.”

Tekst bij beelden van beelden daar: ‘Als Fair Trade dus al ondersteunt dan gaat het in Kenia via de tussenhandelaar en dan is dat in het kader van productontwikkeling. Maar dat doen commerciëlen natuurlijk ook. Het is niets meer en minder dan er voor zorgen dat de producten aantrekkelijk zijn voor de potentiele klanten.’

(Tekst bij beelden in Thailand) : ‘Als we in Thailand met de producenten praten, horen we ook hier dat het Fair Trade gaat om productontwikkeling.’
Antwoord Thaise vrouw, producent: “De tussenhandelaar Y Development let op de productontwikkeling. Ze doen voorstellen over de werkwijze als ze komen kijken, en ze geven hun ideeën door. Ze kijken of de producten aantrekkelijk zijn voor de klanten.“
Vraag aan ander Thaise vrouw, producent: “Komen ze alleen maar kijken op het werk of geven ze ook cursussen?”
Antw: “Ze komen alleen kijken. Wij presenteren hun ons werk. Soms sturen ze voorbeelden hoe ik het moet maken.”
Een derde Thaise producent, man: “In onze fabriek zijn nog nooit Nederlandse klanten komen kijken.”
Tekst bij beelden van zijn fabriek: ‘We zijn bij meneer Chai Wat in Thailand. Ook in zijn bedrijfje wordt keramiek gemaakt voor Fair Trade Nederland. Maar mensen van Fair Trade heeft hij dus nog nooit gezien. En ook van de tussenhandelaar die namens Fair Trade met hem handelt, hoeft hij geen begeleiding te verwachten.’
Hij: “Y Development is alleen handel, inkopen doen. Ze sturen alleen orders.”

Frank van der Linde:”Wat veel belangrijker is, is dat Fair Trade, doordat ze met tussenorganisaties zijn gaan werken, koepelorganisaties, niet altijd meer direct bij de echte producenten over de vloer komen, of daar helemaal geen contact meer mee hebben, of zelfs helemaal niet weten wie de echte producenten zijn.”

Tekst bij beeld van een advertentie van FTO: ‘Fair Trade weet zelf dat het niet overal goed zit met de ondersteuning van haar handnijverheidsproducenten. Dit blijkt namelijk uit datzelfde onderzoek dat in opdracht van Fair Trade zelf gedaan werd (afbeelding van het rapport nov 2001 –Jan 2002).
Wij lezen in dit onderzoek over de producenten in Thailand (tekst in beeld):
“Geen van hen kon iets zeggen over de Fair Trade beweging en over concrete ondersteuning van Fair Trade Assistance. Ze weten alleen dat sommige producten geproduceerd worden voor een buitenlandse koper..”.’

Tekst bij beeld Thailand: ‘In Thailand ontmoeten we Tjen-Ake, die deze conclusie trok. Hij deed het gedeelte van het onderzoek onder de Thaise handnijverheidsproducenten.’
Hij: “Die mensen begrijpen niet goed waar het bij Fair Trade om gaat.”
Vraag: “Met ‘die mensen bedoelt u de producenten?”
Hij: “Ja, voor hen is het gewoon productie. Alle bestellingen zijn voor hen gelijk. Op dat punt schiet het tekort.”

Tekst bij beeld CONTROLE: beelden uit Afrika:
‘Fair Trade garandeert rechtstreekse inkoop, een eerlijke prijs en ondersteuning van haar handnijverheidsproducenten. In de praktijk in Kenia en Thailand lijken deze garanties geen stand te houden. En Fair Trade garandeert haar klanten nog meer, lezen we. Zoals het naleven van mensenrechten en geen kinderarbeid. Maar wie controleert nu of al die beloftes in de praktijk ook nagekomen worden?’

Antw mw. I.Vermeulen (FTO): “We kijken ter plaatse wat de situatie is, en iedereen die voor Fair Trade reizen maakt, heeft ook de taak om goed om zich heen te kijken en te kijken naar kinderarbeid, arbeidsomstandigheden, en iedereen weet heel goed aan welke richtlijnen wij moeten voldoen.

‘Sigrid Hettinga was business consultant bij Fair Trade Nederland (je ziet haar in beeld). Haar ervaring is dat er van die controle door Fair Trade zelf niet heel veel terecht komt.’
Sigrid: “Ik zou wel willen dat ze wat argwanender werden naar wat ze zelf allemaal doen. Beetje minder naïef misschien.”
Vraag: “Naïef naar wie en wat toe?”
Antw: “Naar, ten eerste plaats naar zichzelf, en ten tweede naar de partijen met wie ze werken.”

Mw. I.Vermeulen (FTO): “Het bijzondere is dat bij ons niet alleen de inkopers reizen, maar ook de business consultants. En die hebben echt de taak om zo’n bedrijf te begeleiden naar de reguliere markt. Dus die kijken ook heel scherp naar die omstandigheden bij zo’n producent”.

Sigrid: “Nou als business consultant kreeg je niet expliciet de rol mee om te controleren.”
Vraag: “Maar wie kreeg die rol dan wel?”
Sigrid: “Niemand.”

Beeld in Afrika bij producent met de vraag: “Is er ooit iemand van Fair Trade Nederland bij u op bezoek geweest?”
Vrouw: “No. At my home no.”
Vraag: “En op uw werk?”
Antw: “Ze komen, ze kopen, ze vertrekken.”

Frank van der Linde: “Men zei op een gegeven moment ook, Ja Frank joh als jij daar geen kinderen ziet dan is het wel ok. Nou daar had ik ongelofelijk veel moeite mee. Nou daar had ik ongelofelijk veel moeite mee, want ik vind dat je niet de consument een plaatje voor kan houden van wij garanderen dat, op een moment dat je aan de andere kant intern een opmerking krijgt van kijk maar een beetje rond en als je geen kinderarbeid ziet dan klopt het wel.”

Tekst bij beeld Afrikaans landschap: ‘De beloftes die Fair Trade aan de consument maakt worden dus niet systematisch door hen gecontroleerd. Toch horen we van de zeepsteen producenten in Kenia dat er kortgeleden een business consultant van Fair Trade op bezoek is geweest. Even krijgen we het idee dat Fair Trade de situatie van de producenten wel na gaat. Maar het ligt toch anders, zo blijkt als we horen hoe het bezoek verliep (je ziet visitekaartje van Kees Bronk).’
Vraag aan Bosinange producent: “Heeft hij aan u gevraagd hoeveel Mango u betaalde?”
Antw: “Daar heeft hij niet naar gevraagd. Hij wilde weten waarom de productie van een bepaald artikel niet vlotte.”
Vraag: “Kon u hem niet zeggen dat u zo weinig krijgt van de tussenhandelaar Mango?”
Antw: “Dat hebben we hem niet gezegd. Want we zijn afhankelijk van Mango. Dus we konden die vraag niet zomaar op tafel leggen. Want de mensen van Mango waren erbij en die man, Kees Bronk was hier voor het eerst.”

Tekst bij beelden bij Thaise productie: ‘Ook in Thailand vertellen de handnijverheidsproducenten dat de tussenhandelaar er steeds bij is als Fair Trade op bezoek komt. Zo kunnen die producenten dus nooit vrijuit spreken. En hier in Thailand blijkt de invloed van de tussenhandelaar nog verder te reiken.’
Thaise vrouw van Y Development: “We hebben een medewerker die van Thais naar Engels kan vertalen en andersom.”
Vraag: “Dus er is iemand van Y Development die met de mensen van Fair Trade mee gaat?”
Antw.: “Yes.”

Sigrid: “Er was altijd iemand van de organisatie mee, dus van de tussenhandel-organisatie (verspreekt zich) of nou tussenhandel, maar van de import/export organisatie.”
Vraag: “Ja, want heeft u toen ook wel eens gedacht van nou ja de vertaler heeft ook iemand die persoonlijk belang erbij heeft.”
Sigrid: “Ja, dat was ook lastig.”

Tekst bij beeld winkel: ‘De invloed van de tussenhandelaren is dus groot en daardoor blijft er op de controle van de omstandigheden van de handnijverheidsproducenten in Kenia en Thailand maar weinig over. Ook de ondersteuning en de eerlijke prijs blijkt Fair Trade hier niet waar te kunnen maken. Fair Trade ziet de toekomst zonnig in.’

Mw. I Vermeulen, FTO: “Wij hebben hele ambitieuze doelstellingen voor de komende jaren. We gaan een fix aantal extra winkels openen en ons handels volume vergroten. Want dat is uiteindelijk toch het beste voor de producent in de derde wereld.”

Bosinange producent: “Als we volledig van Fair Trade afhankelijk waren geweest, hadden we dit niet bereikt. Maar de commerciële inkopers hebben ons heel veel geholpen.”
Vraag: “Dus dat het jullie nog een beetje goed gaat is niet te danken aan Fair Trade Nederland, maar aan de commerciële inkopers?”
Antw; “Ja, commercial buyers.”

Frank van der Linde: “Ik ben niet weg gegaan bij Fair Trade omdat ik niet sta achter eerlijke handel, achter Fair Trade, ik vind het hele principe van Fair Trade vind ik ongelofelijk goed en daar moet ook heel veel aan worden gedaan in de toekomst om de handel in zijn algemeenheid eerlijker te maken, alleen hoe Fair Trade daarmee om gaat, dat vind ik dus niet eerlijk.”
Vraag: “Houdt Fair Trade de consument voor de gek?”
Antw.: “Het is misschien heel hard om te zeggen, maar ik denk dat dat wel zo is ja.”
(vervolg is een studiogesprek over de uitzending met Mw. Eijgenstein (FTO).

 

 

Re (40) : tussenhandel - waar is het front?

:sad: het artikel van Tinkebell heet: "geen werk, dan hebben de kinderen ook geen eten" en staat op pagina 19 van de Trouw van dinsdag 13 mei 2014.

Annechien

Bovenstaande is een reactie op : "Re (38) : tussenhandel - waar is het front? [14 mei 2014]":

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia


 

Re (39): Erkenning en controle: een groter probleem

Ik heb even op het Voorraadhuis gekeken naar hun wierooklijn. Wat mij opvalt ,is, dat deze wierook niet als Fairtrade wierook verkocht wordt(geen handjes erbij). Daarmee verkoopt het FAIR TRADE Voorraadhuis dus geen fairtrade geproduceerde wierook aan o.a. Wereldwinkels. 15 % regeling mag niet voor Mira, maar wel voor het Voorraadhuis gelden?!. Het wordt inderdaad tijd dat de onderste steen boven gaat komen.....

Irma

 

 

Re (38) : tussenhandel - waar is het front?

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia

 

 

Re (37): Erkenning en controle: een groter probleem

Ik kan me niet voorstellen dat onderstaande reacties over de tussenhandel niet iets landelijk teweeg brengt. Ik denk dat achter de schermen veel aan de hand is! Laten we hopen dat meer klokkenluiders durven op te staan.

De certificering moet anders en goedkoper, zoals Mira dat zo helder uitlegt. Dat is duidelijk.

Zoals het nu gaat moet het niet verder.

Misschien zijn er al processen voor verandering bezig?

Wie weet en wordt men eindelijk wakker!

Margrita.


 

 


Pagina 2 van 4
Artikelen bekeken hits : 1991316

Laatste bijdragen


Abonneren op Red Eerlijke Handel.nl

Abonneer uzelf op Red Eerlijke Handel.nl. U wordt dan op de hoogte gehouden van al het nieuws omtrent Red Eerlijke Handel.nl.
 

124 WINKELS OPGEZEGD 9 WINKELS PRO FORMA OPGEZEGD DIT IS 38% VAN DE WERELDWINKELS

LAATSTE 20 WERELDWINKELS DIE LIDMAATSCHAP HEBBEN OPGEZEGD:

  • Wereldwinkel Beverwijk
  • Wereldwinkel Borger
  • Wereldwinkel Brielle
  • Wereldwinkel Capelle a/d Ijssel
  • Wereldwinkel Deventer  
  • Wereldwinkel Dokkum
  • Wereldwinkel Dronten
  • Wereldwinkel Harderwijk
  • Wereldwinkel Hellevoetsluis
  • Wereldwinkel Hengelo
  • Wereldwinkel Hoorn
  • Wereldwinkel Kampen
  • Wereldwinkel Leidschendam
  • Wereldwinkel Noordwolde
  • Wereldwinkel Ommen
  • Wereldwinkel Uithuizen
  • Wereldwinkel Voorburg
  • Wereldwinkel Vorden
  • Wereldwinkel Winterswijk
  • Wereldwinkel Zelhem
  • Wereldwinkels die hebben opgezegd:

Wereldwinkels die hebben opgezegd:

De volgende Wereldwinkels hebben hun lidmaatschap opgezegd. Informeer ons over meer winkels die dat gedaan hebben.

  • Wereldwinkel Alphen a/d Rijn
  • Wereldwinkel Amsterdam Ganesha
  • Wereldwinkel Amsterdam St. Lucasparochie
  • Wereldwinkel Appingedam
  • Wereldwinkel Arkel
  • Wereldwinkel Baarn
  • Wereldwinkel Barendrecht
  • Wereldwinkel Bergambacht
  • Wereldwinkel Bedum
  • Wereldwinkel Beilen
  • Wereldwinkel Bergen (NH)
  • Wereldwinkel Best
  • Wereldwinkel Beverwijk
  • Wereldwinkel Borculo
  • Wereldwinkel Borger
  • Wereldwinkel Brielle
  • Wereldwinkel Burgum
  • Wereldwinkel Capelle a/d Ijssel
  • Wereldwinkel Coevorden
  • Wereldwinkel De Glind
  • Wereldwinkel Delft
  • Wereldwinkel Deventer - Abal
  • Wereldwinkel Doetinchem
  • Wereldwinkel Dokkum
  • Wereldwinkel Dronten
  • Wereldwinkel Eelde-Paterswolde
  • Wereldwinkel Egmond aan Zee
  • Wereldwinkel Eibergen
  • Wereldwinkel Eindhoven
  • Wereldwinkel Enschede
  • Wereldwinkel Ermelo
  • Wereldwinkel FAIR_NU (Langedijk)
  • Wereldwinkel Genemuiden
  • Wereldwinkel Giekerk
  • Wereldwinkel Goes
  • Wereldwinkel Goirle
  • Wereldwinkel Groningen
  • Wereldwinkel Haastrecht
  • Wereldwinkel Harderwijk
  • Wereldwinkel Hardinxveld-Giessendam
  • Wereldwinkel Hasselt
  • Wereldwinkel Heerhugowaard
  • Wereldwinkel Hellevoetsluis
  • Wereldwinkel Hengelo
  • Wereldwinkel Heusden
  • Wereldwinkel Hillegom
  • Wereldwinkel Hilvarenbeek
  • Wereldwinkel Hoek van Holland
  • Wereldwinkel Hoofddorp (den Ark)
  • Wereldwinkel Hoogeveen
  • Wereldwinkel Hoogezand-Sappermeer
  • Wereldwinkel Hoorn
  • Wereldwinkel Hulst
  • Wereldwinkel Joure
  • Wereldwinkel Kampen
  • Wereldwinkel Kapelle
  • Wereldwinkel Katwijk
  • Wereldwinkel Kerkrade
  • Wereldwinkel Klazienaveen
  • Wereldwinkel Kollum
  • Wereldwinkel Landgraaf
  • Wereldwinkel Landsmeer
  • Wereldwinkel Leidschendam
  • Wereldwinkel Leek
  • Wereldwinkel Leeuwarden
  • Wereldwinkel Leiden
  • Wereldwinkel Loppersum
  • Wereldwinkel Maassluis
  • Wereldwinkel Meerssen
  • Wereldwinkel Mijdrecht - de Ronde Venen
  • Wereldwinkel Nieuwkoop
  • Wereldwinkel Noordwolde
  • Wereldwinkel Norg
  • Wereldwinkel Nunspeet
  • Wereldwinkel Oegstgeest
  • Wereldwinkel Ommen
  • Wereldwinkel Oosterwolde
  • Wereldwinkel Oost-Souburg
  • Werelwinkel Oss
  • Wereldwinkel Oudekerk a/d Amstel
  • Wereldwinkel Overschie
  • Wereldwinkel Pijnacker
  • Wereldwinkel Raalte
  • Wereldwinkel Rijswijk
  • Wereldwinkel Roden
  • Wereldwinkel Sassenheim
  • Wereldwinkel Scheveningen
  • Wereldwinkel Schijndel
  • Wereldwinkel 's Gravenzande
  • Wereldwinkel Sint Annaparochie
  • Wereldwinkel Sliedrecht
  • Wereldwinkel Sneek
  • Wereldwinkel Spijkenisse
  • Wereldwinkel Stadskanaal
  • Wereldwinkel Steenwijk
  • Wereldwinkel Surhuisterveen
  • Wereldwinkel Ten Boer - Go 4 Fair
  • Wereldwinkel Ter Apel
  • Wereldwinkel Texel
  • Wereldwinkel Tholen
  • Wereldwinkel Uden
  • Wereldwinkel Uithuizen
  • Wereldwinkel Veendam
  • Wereldwinkel Veldhoven
  • Wereldwinkel Vlaardingen
  • Wereldwinkel Vollenhove
  • Wereldwinkel Voorburg
  • Wereldwinkel Voorschoten
  • Wereldwinkel Vorden
  • Wereldwinkel Vries
  • Wereldwinkel Waalwijk
  • Wereldwinkel Wageningen - De uitbuyt
  • Wereldwinkel Wassenaar
  • Wereldwinkel Wateringen
  • Wereldwinkel Winterswijk
  • Wereldwinkel Wergea-Warten
  • Wereldwinkel Werkendam
  • Wereldwinkel Wittem
  • Wereldwinkel Woudenberg
  • Wereldwinkel Zelhem
  • Wereldwinkel Zoetermeer
  • Wereldwinkel Zoeterwoude
  • Wereldwinkel Zwartsluis
  • Wereldwinkel Zwolle

Wereldwinkels die pro forma hebben opgezegd:

  • Alkmaar
  • Amersfoort 
  • Assen
  • Boxmeer
  • Heemstede
  • Helmond
  • Maasland
  • Zuidhorn